Uitstapje
Vakantie. Een paar dagen in Zeeland. Want elk jaar wil ik minstens één keer naar zee.
Over de Oosterschelde-kering fiets ik van Schouwen-Duiveland naar Walcheren. Bij Domburg, een van de oudste Nederlandse badplaatsen, zwem ik in zee en geniet op het strand van de weidsheid van de omgeving. Het is warm. De lucht is prachtig blauw. Met witte wolken zoals Ruysdael of Mesdag ze zouden schilderen. Het is eb en de houten palen van de pieren steken boven het wateroppervlak uit.
Dat maakt dat ik denk aan een andere schilder: Piet Mondriaan uit Winterswijk. Net als enkele andere kunstenaars bezocht hij een eeuw geleden Domburg veelvuldig. Ook reisde hij geregeld naar Jan Braet von Überfeldt in Doetinchem die hem voorbereidde op zijn MO-akte handtekenen en perspectief.
In Domburg vond Mondriaans overgang van het naturalisme naar de abstractie plaats. En net als bijvoorbeeld Jan Toorop werd hij gegrepen door het zogeheten Zeeuwse Licht. Zijn herkenbare werken uit Winterwijk van het Wevershuis, de Jacobskerk, de boerderijen en de landschappen werden alsmaar abstracter. De houten palen in zee werden composities met streepjes en zouden leiden naar zijn wereldberoemde neoplastische stukken hetgeen uiteindelijk in New York resulteerde in zijn laatste, onvoltooide werk Victory Boogie Woogie.
Hoe zou het hem zijn vergaan als hij in de Achterhoek was gebleven, vraag ik me af.
